Δευτέρα, Ιανουαρίου 28, 2008

εικαστικές εκθέσεις στην Αθήνα

2 εκθέσεις νέων καλλιτεχνών πραγματοποιούνται την συγκεκριμένη χρονική περίοδο στην πόλη της Αθήνας.


«Σε ενεστώτα χρόνο Νέοι Έλληνες καλλιτέχνες»

«…Το ζητούμενο είναι να αναδείξουμε την πολλαπλότητα των καλλιτεχνικών πρακτικών, διαφορετικές τάσεις, συγγένειες και προσανατολισμούς, σκόρπιες δοκιμές και αναζητήσεις που συνυπάρχουν, συνομιλούν με το παρελθόν και μεταξύ τους, προσπαθούν να συνδεθούν με τον υπόλοιπο καλλιτεχνικό κόσμο, θέλουν και ψάχνουν τρόπους να είναι μαζί. Έτσι, ο ενεστώτας χρόνος της έκθεσης μιλάει για μια συγκεκριμένη καλλιτεχνική στιγμή, την οποία και αντανακλά, ενώ συγχρόνως την υπερβαίνει, προσφέροντας στους επισκέπτες κλειδιά ανάγνωσης μιας καλλιτεχνικής πραγματικότητας και κατάστασης υβριδικής, τοπικής και υπερτοπικής, ανοιχτής στο εδώ και στο αλλού, στο παρόν και στο μέλλον…»

Διάρκεια έκθεσης: 13 Δεκεμβρίου 2007 – 30 Μαρτίου 2008
Εκθεσιακός χώρος: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Επιμέλεια: Δάφνη Βιτάλη, Τίνα Πανδή, Σταμάτης Σχιζάκης



ΕΙΚΟΝΑ-ΧΩΡΟΣ -ΔΡΑΣΗ 2
ΕΚΘΕΣΗ ΝΕΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ


« …Πρόκειται για τη μεγαλύτερη έκθεση νέων δημιουργών που έχει διοργανωθεί στη χώρα μας καλύπτοντας όλους τους τομείς Τέχνης, με τη συμμετοχή καλλιτεχνών μελών του
Η προσπάθεια μας είναι να δώσουμε μια εικόνα της εικαστικής δημιουργίας των νέων καλλιτεχνών όσο το δυνατόν πιο ευρεία σε αριθμό, σε διαφορετικές εκφάνσεις της και σε αισθητικές απόψεις.
Σκοπός μας να δοθεί ένα βήμα στους νέους δημιουργούς, από όπου θα προβάλουν την εικαστική τους πρόταση χωρίς περιορισμούς που προκύπτουν από την «αγορά» ή από παράγοντες που σήμερα ρυθμίζουν την προβολή και την διακίνηση της τέχνης…»

Εκθεσιακός χώρος: «Τεχνόπολις» (Γκάζι), Πειραιώς 100
Η διάρκεια της έκθεσης :23 Ιανουαρίου έως 22 Φεβρουαρίου 2008 .
Επιμέλεια: Ε.Ε.Τ.Ε.

ΥΓ : οι εκθέσεις παρουσιάζουν ενδιαφέρον και γι΄αυτό τις προτείνουμε. Εμείς τις απολαύσαμε, το ίδιο ευχόμαστε και σε εσάς.


photo απο το έργο του Αλέξανδρου Γεωργίου -Χωρίς δικό μου όχημα, 2005-2008



Παρασκευή, Ιανουαρίου 25, 2008

«Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία... Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους, θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία.»

Βρείτε σε ποιον αφιερώνω το παραπάνω απόσπασμα ποιήματος του Κώστα Καρυωτάκη και κερδίστε μια θέση στο Δημόσιο:

α. Στους δημοσιογράφους TV-stars που μας πουλάνε ηθικολογία και τρέλα
β. Στην "αδιάφθορη" κυβέρνηση μας που στο ντάτσουν της κουβαλά εκτός από την παραπάνω πραμάτεια, ΓΚΕΜΠΕΛΙΣΜΟ και ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ.
γ. Και το α και το βου!
δ. Στη χελώνα καρέτα-καρέτα

Επαγγελματικός θάνατος, εννοώ έτσι.
Πρόωρη συνταξιοδότηση…
Κι επειδή έθιξα θέμα που τσούζει σαν μύκητας πάνω σε ξεθεωμένο πέος
αφιερώνω το παρακάτω κομμάτι
σε όλους εσάς
που η απεργία για το ασφαλιστικό
στις 13 Φλεβάρη
Θα μας βρει πάλι στους δρόμους.

Τρίτη, Ιανουαρίου 22, 2008

ο λόγος σας ρημάδι


Σήμερα έχασα την φύση μου
μες του κορμιού την ηδονή
τα όνειρα ψεύτικα
και οι ανταύγιες από τα Φώτα
τα μυαλά μου χρωματίζουν
νύχτα τελειωμένη αρχή
του μάγου ενδιάμεσο χάδι
και η γαμημένη έπαρση
ο θάνατος της σκέψης

επεξεργασμένη τηλεόραση
σπασμένη οθόνη
κόκκινα μου μάτια
δεν σας ξεχνώ
στα καφενεία των
όμορφων λαών απαγγέλλω το νέο παρόν
ιδανικές συνθήκες- ιδανικές ήττες
είδα την κίνηση μα δεν το λεω
σταματώ το δάκρυ πριν πέσει
στην θάλασσα των ποτηριών

όμορφο τζάμι σπασμένο
στους αγέρηδες φέρνεις
το πρώτο γλυκό φιλί
δεν θέλω τίποτα τώρα
μα αύριο όλα
ανέραστο κομμάτι
κομμένο στα μέτρα μου
χαμόγελο –εγώ –εσύ που με κοιτάς
και το άναρχο χάος συνεχίζει να δουλεύει
για μας

ο λόγος σας ρημάδι
στα έλα της οδοιπορίας χαρακωμένος
λίγες κουβέντες
ο ρόλος μου στο φιλί
είναι λέξεις πέτρες
που άλλοτε χτίζεις
άλλοτε τις πετάς
στης πίσσας το οδόστρωμα
και τότε το κρασί των Μεβλεβί θα πιω
μα δεν θα ζήσω το όνειρο
αλλά το παρατεταμένο χαμόγελο
της ανατίναξης


ποίημα al barouak
εικόνα al barouak

Τρίτη, Ιανουαρίου 15, 2008

Η ΒΙΝΤΕΟΠΟΙΗΣΗ απογειώνεται στο Nixon


Όταν η ποίηση συνουσιάζεται με τα ψηφία, τις εικόνες, τις νότες και μια ομάδα καλλιτεχνών, η ομάδα μας, κρατά την κουτάλα ανακατεύοντας το καζάνι της σύγχρονης τέχνης, τότε το προσφερόμενο έδεσμα ονομάζεται Βιντεοποίηση. Όπως άλλωστε και το όνομα της ομάδας.

Εκείνο όμως που θα δούμε στο Nixon στις 23, 29 και 30 Ιανουαρίου (21:00) δεν είναι μόνο μια σειρά από προβολές έργων βασισμένων στην ποίηση του Ανδρέα Παγουλάτου και του Αλέξη Δάρα. Είναι η αναζήτηση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος μιας σύγχρονης τέχνης. Είναι ένα εξελισσόμενο πείραμα που πραγματοποιείται εδώ και αρκετά χρόνια. Ένα πείραμα που έχει τις ρίζες του στην ποίηση και τα φτερά του στην video-art.

Ανάμεσα στα έργα που θα προβληθούν πάνω σε ποίηση Ανδρέα Παγουλάτου, είναι και ένα από τα πρώτα που έχουν γίνει στην Ελλάδα, αποτέλεσμα συνεργασίας του ποιητή με το Μάνθο Σαντοριναίο. Τα έργα σε ποίηση Αλέξη Δάρα αποτελούν την πρώτη συλλογή βιντεοποιημάτων που έχουν γίνει στη χώρα μας και δημιουργήθηκαν τη χρονιά που πέρασε από ομάδες βιντεοκαλλιτεχνών σε συνεργασία με τον ίδιο τον ποιητή.
Στις 23 Ιανουαρίου μετά την προβολή, οι ποιητές θα διαβάσουν έργα τους. Θα τους συνοδεύσουν οι μουσικοί: Στέλιος Γιαννουλάκης, Χρήστος Μίχας, Παναγιώτης Μπούσαλης και Επίκουρος Τριανταφυλλίδης.

Είναι βέβαιο ότι ο Καρυωτάκης, ο Ρίτσος, ο Καρούζος όπως άλλωστε και αμέτρητοι άσημοι συνάδερφοί τους χρησιμοποίησαν μονάχα μολύβι και χαρτί για να εκφραστούν ποιητικά. Εκείνο όμως που είναι υπό διερεύνηση είναι αν ο ποιητής του μέλλοντος θα αρκεστεί στα αγιασμένα εργαλεία των αθάνατων ή θα τολμήσει να προχωρήσει ένα «ψηφιακό βήμα» παρά πέρα.

ΥΓ1. Σας περιμένουμε για να κλωτσήσετε το καλλιτεχνικό μας καζάνι …
ΥΓ2. Αν η συμμετοχή σε κάποια καλλιτεχνική ομάδα ήταν ναρκωτικό (έτσι κι αλλιώς για μένα αποτελεί εξάρτηση) θα έλεγα ότι οι Barouak ανήκουν στα "σκληρά", ενώ η Βιντεοποίηση ανήκει στα "μαλακά", αν και τελείως παραισθησιογόνα.

Πέμπτη, Ιανουαρίου 10, 2008

Η εποχή μας

Βρισκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο σε ένα τεράστιο, μακρόστενο τραπέζι.
Όλοι πεινασμένοι, όλοι ανήσυχοι και το φαγητό δεν λέει ακόμα να σερβιριστεί.
Αισθανόμαστε σαν στημένα λεμόνια, γιατί εδώ έχουμε έρθει για τσιμπούσι, γλέντι, όργιο και η αναμονή σε συνδυασμό με τα γουργουρητά που μας περιτριγυρίζουν μας τρελαίνουν.
Μας κάνουνε να αισθανόμαστε σαν τα γουρούνια που είναι καταδικασμένα να μην ξαναχορέψουν ποτέ μες στη λάσπη.
Το φαγητό αργεί, αργεί πολύ…
Και οι ξινισμένες φάτσες πληθαίνουν και κιτρινίζουν κι άλλο.
«Μα δεν γίνεται τίποτα;», ακούς από τριγύρω. «Για πόσο θα συνεχιστεί αυτό;»
Κι όμως στο βάθος, στη γωνία, κάποιος ανακατεύει με την κουτάλα το καζάνι με το φαγητό.
Ναι, τουλάχιστον κάποτε θα φάμε.
Κάποια χαμόγελα, κάποια ανυπόμονα «ζήτω» αλλά και κάποια ψιθυρίσματα: «Θα ναι εύγευστο το φαγητό; Ή μήπως θα περιέχει μυαλά βατράχων;»
Η κουτάλα ανακατεύει υπομονετικά κι εμείς ανακυκλώνουμε ιστορίες για τα φαγητά που τρώγαμε παλιά.
Αλήθεια, για πόσο ακόμα θα αναπαράγουμε μουσικές και χρώματα απ’ το χτες;
Και τότε ακούω μια φωνή που λέει:
«Ο πρώτος που θα κλωτσήσει και θα γκρεμίσει το καζάνι στη γωνία θα ναι κι ο καλύτερος!»
Αισθάνομαι κορμιά γύρω μου να πάλλονται, ματοτσίνορα να σαλεύουν.
Δυο τρεις ανέβηκαν ήδη πάνω στο τραπέζι κι ετοιμάζονται να σαλτάρουν πάνω απ τα κεφάλια μας κατευθείαν για το καζάνι της γωνίας.
Αρκετά περιμέναμε…


ΥΓ. Κι όλα αυτά ενώ βρισκόμουν εκστασιασμένος μπροστά από κάποιον πίνακα του Εγγονόπουλου, που βόσκαγε στο Μουσείο Μπενάκη. «Μπολιβάρ, είσαι ωραίος σαν Έλλην!»

Παρασκευή, Ιανουαρίου 04, 2008

Ο βασιλιάς και ο αυτόχειρας είναι γυμνοί!

Ίσως να ναι μέγαιρα, πόρνη, συνένοχος σε κομπίνες με εκατομμύρια που αποσκοπούν να μας «εκπολιτίσουν» αλλά κατηγορούμενη για ηθική αυτουργία σε αυτοκτονία και απευθείας στον Κορυδαλλό;!!!

Τότε ο Σαίξπηρ και ο Γκαίτε θα έπρεπε να καταλήξουν στην κρεμάλα.
Πόσοι και πόσοι ρομαντικοί νέοι δεν ακολούθησαν το παράδειγμα των διάσημων έργων τους;
Αλλά και προσφάτως…
Εκείνοι οι Κρητικοί γονείς που οδήγησαν τα παιδιά τους να πιουν ποντικοφάρμακο, επειδή δεν τους άφηναν να παντρευτούν, δεν είναι για την ηλεκτρική καρέκλα;...
Βρε μήπως δεν είναι τόσο τυφλή η δικαιοσύνη τελικά;
Λέτε να υπάρχουν κυκλώματα που προσπαθούν να τα κουκουλώσουν ή τουλάχιστον να μας κάνουνε να μπλέξουμε τα μπούτια μας;
Χαζούλη Barouak αυτά συμβαίνουν μόνο στην κόλαση, ξύπνα!
Εδώ έχουμε πρωθυπουργό αστέρι…

Ακούς εκεί, ηθική αυτουργία σε αυτοκτονία;! Σχεδόν σχιζοφρενικό!
Κάτι σαν το: “αυτοκτονώντας ασύστολα” ή το “αυτόχειρες παρθένοι”.
Γιατί τόσο φόβος, γιατί τέτοια δικαστική επιπολαιότητα;
Μήπως γιατί το παιχνίδι ακουμπάει το καλό παιδί με το μάγουλο βερίκοκο.
Εκείνο που φιγουράριζε πρώτη μούρη παντού τριγύρω στις αφίσες των πρόσφατων εκλογών(δεν φταίω εγώ για την ειρωνεία αλλά οι γραφίστες της διαφημιστικής σας)
Τι έγινε λέει;
Ο ηθικός, ο αδιάφθορος πρωθυπουργός μας είναι κολλητός και συνεργάζεται στενά με «ύποπτους αυτόχειρες»;

Ο βασιλιάς είναι γυμνός!!
Η σαπίλα έχει πλημμυρίσει τα πάντα σαν λιποφορτωμένο παχύδερμο.
Επιτέλους μάθαμε το αυτονόητο.
Για να φτάσεις εκεί ψηλά, δεν πας με το σταυρό στο χέρι, κάθε άλλο.
Το Μαξίμου δεν είναι Γολγοθάς, είναι ο θησαυρός του Σολομώντα.

Κύριε Καραμανλή, δεν είσαι απλά ένας ηθικός αυτουργός.
Εσύ ήσουν υπουργός, ο δικός σου άνθρωπος έστηνε πολιτιστικές κομπίνες.
Εσύ με τα χεράκια σου, έδωσες στον πολιτισμό μας να πιει το κώνειο…

Κύριε πρωθυπουργέ,
για να σταματήσω το κράξιμο
και να τα ξεχάσω όλα,
σου ζητώ την άμεση σύλληψη του ηθικού αυτουργού της αυτοκτονίας του Καρυωτάκη!